Południowy zespół termalny

Zespół termalny składał się z wolno stojącej łaźni i systemu zaopatrzenia w wodę (z studnią, z której wodę czerpała saqiya) oraz rzędu sklepów. Budynek ten został odkryty przez polską misję i znajduje się 350 m na południe od bazyliki. Prostokątne termy, zajmują powierzchnię 170 m2, zostały wzniesione z wypalonej cegły. Po zachodniej i wschodniej stronie budynku znajdowały się dziedzińce z portykami. Po północnej stronie przy zewnętrznym murze znajdowała się latryna i sklepy. Zespół termalny był podzielony na dwie części o różnych rozmiarach: większa południowa część była przeznaczona dla mężczyzn, a mniejsza północna dla kobiet. Odkrycia wskazują, że termy posiadały luksusowe wykończenie, w postaci marmurowego płytowania, kolumn z korynckimi kapitelami, kilka warstw kolorowych malowideł ściennych z motywami floralnymi. Budynek wzniesiono w pierwszej połowie VI w. n.e. i był użytkowany do pierwszych dekad VIII w. n.e.